ارتباط افسردگی و دیابت از زبان دکتر لیلا رازقیان روانپزشک و رئیس بیمارستان استاد محرری:

بیماریهای روانپزشکی می تواند بر مراقبت شخص از خود و توانایی اش برای تعامل با دیگران اثر بگذارد و افسردگی می تواند به تغییرات نورو هورمونال منجر شود که اثرات نا مطلوبی بر کنترل دیابت دارد.

استرسورهای مزمن و علائم روانپزشکی می توانند منجر به کاهش اعتماد بیمار به پرسنل بهداشتی و به دنبال آن کاهش همکاری در درمان دیابت شوند.

با درمان افسردگی فرد رفتارهای مطابقی بهتر و اعتماد بیشتر به دیگران را به دست می آورد و در درمان دیابت نیز همکاری بیشتری خواهد داشت.

میزان دیابت در بیماران دچار اختلالات خلقی یک و نیم الی دو برابر جمعیت عمومی است. افسردگی باعث اختلال در تنظیم قند خون و افزایش کورتیزول می شود و تغییر در عملکرد انتقال گلوکز باعث مقاومت به انسولین و ایجاد دیابت می شود.

همچنین افسردگی احتمال چاقی و اضافه وزن را بالا می برد و از این طریق احتمال ابتلا به دیابت را افزایش می دهد.

رابطه افسردگی و دیابت در پیش گویی کاهش فعالیتهای روزانه نیز اثر هم افزایی دارد. افسردگی با کاهش انرژی و تمرکز و انگیزه همراه است و احتمال پذیرش رژیم دارویی در فرد افسرده دیابتی کاهش می یابد.

افراد افسرده و دیابتی در مقایسه با آنهایی که فقط دیابت دارند کمتر احتمال دارد که غذای سالم بخورند و یا ورزش کنند و سیگار نکشند که همه این مسائل باعث تشدید دیابت می شوند.

هزینه های سرویس سلامتی برای بیماران با دیابت و افسردگی همزمان هفتاد درصد از دیابت به تنهایی بیشتر است و این بیماران هزینه دو الی چهار برابری به سیستم بهداشت و درمان وارد می کنند، لذا با درمان افسردگی هزینه های تحمیلی به سیستم درمانی کاهش خواهد یافت.

به علت افزایش شیوع افسردگی در بیماران دیابتی بهتر است با ابزارهای غر بالگری، افسردگی را در آنها سریعا پیدا کنیم و مورد درمان قرار دهیم. در بسیاری از موارد بیماران دیابتی زمان مراجعه از علائم افسردگی خود آگاهی ندارند و لازم است به آنان در مورد ارتباط بین افسردگی و دیابت آموزش دهیم.

دکتر لیلا رازقیان جهرمی

روانپزشک و رئیس بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری